“ჩურჩხელა”; ის რომ ქართულია დღემდე სადავოდ არავის გაუხდია, რადგან ამაზე მეტყველებს როგორც ტერმინოლოგიური, ასევე მისი დამზადების ბაზა და ტექნოლოგიური თავისებურებანი. სულხან-საბა ორბელიანის მიხედვით, ჩურჩხელა ძაფზე ასხმული კაკალია (ჯაგანია) თუმცა ყოფაში გვხვდება როგორც კაკლის, ისე თხილის (სამეგრელო, იმერეთი) ტექნოლოგიურად ეს არის თათარაში (აღმოსავლეთ საქართველო) ან ფელამუშში (დასავლეთ საქართველო) ამოვლებული ძაფზე ასხმული ხილის ჯაგანი, რომელსაც იმერეთსა და გურიაში ჯანჯუხას უწოდებენ.
ქართველებისთვის ჩურჩხელა გამორჩეული კალორიული პროდუქტია, რაც მევენახეობის განვითარების ერთ-ერთი ძირძველი ქვეყნის ხალხისთვის სრულიად ლოგიკურია. ის არა მხოლოდ თავშესაქცევი საკვებია, არამედ სტრატეგიული მნიშვნელობის პროდუქტი, ქართველი მეომრების აუცილებელი საგზალი. მეომარს, თუ მას ჩურჩხელა ჰქონდა შეეძლო რამოდენიმე დღე მხოლოდ ამ საკვებით ეარსება. მტერთა შემოსევების და ხიზნობის დროსაც მოსახლეობა ხშირად ჩურჩხელით ირჩენდა თავს.

"Churchkhela"; No one has ever questioned the fact that Georgian is so far, as the terminological as well as its manufacturing base and technological features prove. According to Sulkhan-Saba Orbeliani, walnut (jagania) is a fruit tree, although in walnut and hazelnut (Samegrelo, Imereti) it is technologically a fruit jagged in Tatarstan (Eastern Georgia) or Felamush (western Georgia). It's called Janjukha.
Georgians are a distinctive calorie product for Georgians, which is quite logical for the people of one of the indigenous countries of viticulture development. It is not only a staple food, but also a product of strategic importance, an essential expedition of Georgian warriors. A warrior, if he had a churchyard, could only survive for a few days with this food. At the time of enemy invasions and alarms, the population often whispered.